jueves, 14 de junio de 2012

Hoy un día como cualquier otro, te levantas, te aseas, desayunas etc...Todo es normal, igual que siempre sales de casa y te dispones a ir a trabajar o hacer la compra, o a llevar a los niños al colegio, o lo que haya que hacer...llega un momento que ya ni lo piensas, que lo haces como si estuviese programado....cada día el mismo cuento y cada día un día repetido.... Llega un momento en la instancia de cualquier ser, que todo eso cambia, o bien te cansas, o bien algo ha pasado que te ha echo pensar en que no puedes seguir fotocopiando cada momento....llega un momento que ya no quieres que siga ocurriendo lo mismo día tras día el resto de tu vida y comienzas a dar la espalda a la rutina....Un día te levantas y en vez de asearte, desayunar....etc coges y te sientas en la cama, esperando a que algo suceda, como no sucede nada te levantas y te miras al espejo, te aseas pero para refrescar, sales a la ventana donde te encuentras con el vecino que llevas como tres meses sin ver, por culpa de que los dos sois mecanicamente rutinarios y no teneis tiempo para cruzaros y saludaros o charlar un poco...Le das los buenos días y te das cuanta de que has disfrutado haciéndolo que te has sentido mas humana y que todo esta cambiando, el sonríe y comenta que hoy es un nuevo día para el que esta harto de que todo sea como un disco estropeado que no da pasado a la siguiente canción y le miras asombrada y te ríes pensando que la vida os ha dado un tortazo a las dos al mismo tiempo...Aun pareciendo extraño le propones ir a tomar un café, desafortunadamente el tiene que ir a trabajar y tu también, pero el toma la iniciativa y decide quedar por la tarde al salir del trabajo...todo transcurre normal desde la conversación hasta que llega la hora de quedar con tu vecino, llegas a ponerte nerviosa por dejar pasar el tiempo sin quedar con gente, cuando llegas el ya esta esperando y observas que el también ha pasado mucho tiempo pasando por el mundo sin darse cuenta de que hay que pararse de vez en cuando a sentirse vivo...Durante tres largas horas habláis de todo lo que os paso en los últimos cuatro años....no se os deja nada atrás y la comunicación es fácil y notáis la complicidad que existe entre los dos....Es tarde y ya es hora de irse parece que surge un minuto de apagón como si la vuelta a casa fuese un tormento, pero una chispa que surge y te hace decirle que podrías hacer algo para veros más...El mira con cara de no entender lo que que tratas de decir como si le estuvieses proponiendo algo fuera de lugar...Te das cuenta y rectificas...Solo quieres quedar de vez en cuando y pasar un grato momento en compañía de una persona agradable....El sonríe y comenta que le parece una gran idea y que el pensaba lo mismo....Sin embargo, se quedan en silencio y ninguno dice donde ni cuando, pero de sabrá saben el motivo...De nuevo tomaste el toro por los cuernos y le pediste el número de teléfono para no perder mas tiempo en volver a veros...Y la vuelta a casa ya fue diferente a los días anteriores de tu instancia en el mundo... UN DÍA CUALQUIERA EN UN LUGAR CUANQUIERA ... continuara....

domingo, 8 de abril de 2012

....sencillo....

....todo el tiempo pasado, pasado quedo, lejano está, pero no olvidado....dejas situaciones, momentos, amigos, dejas trocitos de un corazón roto...todos somos parte de un solo molde...aunque reneguemos....cuando me siento mal, triste ,oscura, cuando me siento extraña en este hogar, pienso que no soy la única, miles de personas en este mismo suelo por algún motivo, alguna razón también se sienten perdidos...el miedo al desprecio a las risa a la burla nos llevan a escondernos de nuestros miedos y no mostrarlos en publico....muchos de esos miedos son similares, comunes....pero quedan en el rincón mas oscuro de nuestro sentimiento agarrado, oculto...dejando una falsa apariencia que nos consume cada día ante los demás y cada uno de ellos se consume ante nosotros, de donde viene esa cobardía...de donde sale tanto dolor, tanto miedo al final...cuando todo pase, pasará, mientras tanto podríamos ser sinceros, decir lo que sentimos, querer sin condiciones, amar sin necesidad de que nos devuelvan algo...mirar de frente sin, acercarnos los unos a los otros sin manchas en los ojos...llorar si es necesario y no esconderse, abrirnos al mundo para dejar salir los sentimientos, para que podamos abrazarnos sin miedo....

viernes, 9 de marzo de 2012

T'ESTIMO...

... És difícil però no és impossible dir-te el molt que ... dir-te que ... bé això el que ja saps que sento .... ho saps veritat? No ho dubtis ... sento que amb el temps les paraules sobren i les mirades es fan tan penetrants que semblem un de sol ... sento que només un sóc .... m'agrada que estiguis ahi que no et separis del meu .. . aviat deixarem de pensar l'un en l'altre i pensarem com un de sol ... però mai deixa de ...... de ... ja saps que et .... ho saps .... RQL ...

domingo, 5 de febrero de 2012

...solo un color...

EL NEGRO...un color perfecto y a la vez doloroso, la sensación del negro es gris oscuro en el tiempo, en la vida.....el negro es intenso y penetra dejando mancha en el alma, dejando vacío el sentido...la visión ciega de ideas bastardas, de pensamientos traidores, de sentimientos cortantes......el negro un color solo eso....el resto eres tu.....RQL

....

La necesidad de las personas no es guardarse para uno mismo lo que podría ser para todos, a eso se le denomina, compartir, ayudar a los demás es dar y ver su problema...partiendo de esa base en la medida de lo posible tratar de solucionarlo, no es hablar por detrás creando así un problema mayor....Salgamos con las manos abiertas y con las conciencias tranquilas...es difícil pero se puede....haciendo las cosas como se debe y no como uno quiere....RQL

....secretos....

El silencio, en esta noche eterna en la que pienso, en la negrura de mi habitación, donde cada sombra es una duda.....donde cada duda es una traición...la claridad viene sin confiar y me hace creer en realidades...ver lo que está pasando sin apenas abrir los ojos...esta noche como todas las noches me traen secretos...y los secretos no se cuentan....pero salen solos a la luz del día...tarde o temprano todo se sabe...yo pienso que la noche esta para pensar y para aclarar y tratar de limpiar la conciencia... quien la tenga....RQL

..sin querer te quise demasiado....

...Dije sin saberlo que te quería,
escuche sin oírte que me amabas...
...Acaricie tus besos en mi almohada,ya no estabas
...creí que soñaba.
...Dame un susurro en mi mano,
te diré lo poco que te amo...
...Olvidarte es fácil,
cada día lo hago...
te quise sin quererte,
te ame sin haberte soñado.
...Quiero que sepas algo,
después de muchos años,
te ame sin haberte amado, te susurre soñando,
te acaricie, te bese,
te di mi cama vacía, te acerque a mi orilla,
te sentí lejos, cerca, te olvide, te recordé,
te odie, te lastime, te eche de mi vida...
Ahora se que...
...Sin quererte...te quise demasiado.

RQL..

 Y un gran día comienzas a conocerte...entoces descubres que no eras quien pensabas...que la vida sigue sorprendiéndote aún cuando ya creías...